Κριτήρια Καταλληλότητας Χρήσης της Δυναμικής Υπερηχοκαρδιογραφίας στην Σύγχρονη Καρδιολογία
Περίληψη
H δυναμική υπερηχοκαρδιογραφία είναι μία διαδεδομένη αναίμακτη τεχνική με διαδρομή 30 ετών,1 που εφαρμόζεται συνήθως για την περαιτέρω αξιολόγηση ασθενών με γνωστή ή πιθανή ισχαιμική νόσο2,3 αν και προοδευτικά προσετέθησαν νέα κλινικά σενάρια χρήσης της, όπως η συστολική ή διαστολική καρδιακή ανεπάρκεια, η μη ισχαιμική νόσος, η βαλβιδική νόσος, η πνευμονική υπέρταση, η αθλητική καρδιά, οι συγγενείς καρδιοπάθειες ή ακόμα και η εκτίμηση μεταμοσχευμένης καρδιάς. Μπορεί να πραγματοποιηθεί ή με φυσική άσκηση (κυλιόμενος τάπητας ή εργομετρικό ποδήλατο) ή φαρμακευτικά με χρήση ινότροπων (δοβουταμίνη) ή αγγειοδιασταλτικών (διπυριδαμόλη, αδενοσίνη) παραγόντων. Επιπρόσθετα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν παράγοντες ηχωαντίθεσης για βελτίωση ευκρίνειας της εικόνας, αλλά και για τον έλεγχο της μικροκυκλοφορίας.